zaterdag 29 juni 2013

Weer klappen voor de Wajongers

Het gaat niet goed met de economie in Nederland, daar zijn we allemaal inmiddels wel van op de hoogte. Wat me dwars zit is dat er steeds bezuinigd wordt op de kwetsbare groepen in de samenleving. De psychiatrie, de sociale werkplaatsen, de ouderen en nu dan de Wajongers.
Hebben deze groepen niet al genoeg over zich heen gekregen? Wanneer Houdt dit gedonder nu eens op?

‘Iedereen voelt het klappen van de zweep’ wordt er gezegd. Ja natuurlijk maar het lijkt wel alsof de kwetsbare groepen steeds de hardste klappen krijgen. Je hebt er niet altijd zelf voor gekozen om in dit schuitje te zitten het is je overkomen.
Ik wordt heel onrustig van al deze nieuws berichten en ik ben zeker niet de enige. Je kan ook niet alles bijhouden wat er allemaal over wordt gezegd in de media. Ik houdt er zelf niet zo van om het nieuws te volgen ik wordt daar alleen maar somber van.

In deze barre tijden probeer ik moed te blijven houden maar het wordt wel steeds moeilijker. Ik vind het een krom verhaal. Eerst moet je zorgen dat je recht hebt op de Wajong door de bewijzen dat je niet kan werken, en vervolgens bedenken ze dat alle wajongers herkeurd moeten worden en degene die kunnen werken moeten de bijstand in.
Het wordt zo gebracht alsof een groot deel van de wajongers niet wil werken terwijl dit in de meeste situaties helemaal niet zo is.

Je moet altijd zo ontzettend vechten tegen alle vooroordelen die je iedere dag tegen komt over Wajongers. Nu moet je ook nog eens bewijzen dat je écht niets kunt en is dat dan goed voor je zelfbeeld? En als je wel kunt werken is er dan garantie dat je werk krijgt of zit je dan 5 jaar in de bijstand?
Er zijn zo veel mensen die niet goed voor zichzelf op kunnen komen. Is dit dan zo’n makkelijke doelgroep om even over heen te walsen? Wajongers zijn al zo kwetsbaar moet daar dan nog dit een keer overheen? 
Er zijn op dit punt wat mij betreft nog te veel onduidelijkheden en vragen en ik heb ook geen zin om alles wat hier over geschreven en gezegd wordt bij te moeten houden.
Er zou 1 duidelijk punt moeten zijn waar je alle informatie kan terug vinden.

In mijn geval is het zo dat ik de Wajong nodig had om mezelf verder te ontwikkelen.
Ik zelf heb er alles aan gedaan om mijn afstand tot de arbeidsmarkt zo klein mogelijk te houden. Ik heb in de wsw gezeten omdat ik een beschermde werkplek nodig had, ik heb vrijwilligerswerk gedaan voor Hoezo Anders en de Broekriem ik schrijf me suf om mijn situatie goed neer te zetten en dan krijg je dit er ook nog bij. Moet ik straks de bijstand in omdat ik wel kan werken? Ik kan wel werken maar ik kan niet overal zo maar neergezet worden! Sommige mensen hebben aanpassingen nodig of meer begrip dan een ander. Ik wil niet weer straks thuis komen te zitten omdat ik op de verkeerde werkplek gedumpt wordt.

Nu is mijn situatie iets zekerder omdat ik weer naar school ga. dit is deels ook omdat ik anders helemaal niet meer aan de bak kom.  Ik heb te weinig ervaring en met mijn achtergrond durven veel werkgevers het gewoon niet met me aan. Terwijl ik wel heel veel te bieden heb! Hoe zit het dan met alle andere Wajongeren? Wat is hun situatie? Wordt daar wel naar gekeken of helemaal niet? En hoe lang zit je dan in de bijstand als je wel kunt werken? Komen er straks niet nog hele groepen mensen meer bij de voedselbank door deze nieuwe maatregel?
Vanuit de politiek heb je zo makkelijk praten, maar je praat over ‘die doelgroep’ en niet met de mensen zelf!
Wat mij betreft zitten er nog te veel haken en ogen aan dit hele verhaal.

vrijdag 21 juni 2013

Waarom Wajongeren?



Toen ik in 2006 een Wajong uitkering aanvroeg had ik geen flauw idee waar ik aan begon. Ik wist wel dat ik financiële zekerheid nodig had. Ik had rust nodig nadat ik een aantal negatieve ervaringen had opgelopen op de arbeidsmarkt.


Vroeger wilde ik altijd graag zelfstandig zijn. Ik wilde laten zien dat ik het wel zelf kon. Wie mij al wat langer volgt kent het verhaal waarschijnlijk al wel, lees anders hier 
http://eenandereroute.blogspot.nl/2012/11/wajongers-geven-de-moed-niet-op.html
Wajongers geven de moed niet op.


Gedurende de jaren dat ik nu deze uitkering heb begon ik langzaam te beseffen wat een enorm etiket er op mijn hoofd werd geplakt met deze uitkering. Want je krijgt deze uitkering immers alleen als je kunt bewijzen dat je afgekeurd ‘moet’ worden omdat je niet goed kan werken.
En dat is precies mijn punt. Want waarom is deze maatschappij er altijd zo op gericht op wat je niet kan? Kan dit niet omgedraaid worden?


Al van jongs af aan wordt je als je ‘anders’ bent geconfronteerd met wat je niet kan. Eerst is daar de diagnose. Het zogenaamde etiketje. Dit scheidt je af van andere kinderen. Ja het is fijn dat het beestje een naampje krijgt, maar waarom wordt daar dan zo’n enorm stempel van gemaakt?
Je hele leven strompel je tegen de vooroordelen die dit etiketje met zich mee brengt. Je moet vechten voor alles waar je recht op hebt. Bewijzen wat je wel of niet kan.


Ik las gister dit artikel http://www.hetkinderpunt.nl/wajong/ van het Kinderpunt over hoe je een Wajong uitkering aan moet vragen. (Niks negatiefs verder over het kinderpunt bedoeld) Ik kreeg er nogal een vervelend gevoel over maar ik kon het niet direct verwoorden. Later bedacht ik me dat het er feitelijk letterlijk staat: je krijgt pas waar je recht op hebt als je kan bewijzen dat je niks kan.
Vind je het dan gek dat veel Wajongers niet gemotiveerd zijn om werk te willen of kunnen aannemen?
Is het raar dat werkgevers liever geen wajongeren aannemen vanwege het risico? Lijkt me niet, ze krijgen deze uitkering immers pas als ze hebben laten zien dat je niks kan.
Hoe moet je dan een werkgever overtuigen dat je wél veel in huis hebt en meer kan dan er gezegd is?

Mijn inziens zjin er verschillende groepen Wajongeren. Zo zjin er mensen die niet willen werken maar ook mensen die heel graag willen maar dit gewoonweg niet kunnen. Zij worden allemaal over 1 kam gescheerd en dat kwetst.


Natuurlijk is het fijn dat deze uitkering er is, ik zelf heb er veel aan gehad. Ik kon eindelijk de tijd en rust nemen die ik nodig had om mezelf verder te ontwikkelen tot waar ik nu ben. Helaas heeft dit wel zijn prijs gekost. Zou de wereld niet mooier zijn als dit kon zonder bloed zweet en tranen?
Je krijgt wat je nodig hebt om jezelf zo goed mogelijk te ontplooien en in je recht te komen.
Want naast je 'etiket' ben je ook gewoon jij!


We hebben nog een lange weg te gaan met z’n allen. Ik draag graag mijn steentje hieraan bij door mensen de ogen te openen. En ondertussen blijf ik verder ontwikkelen en groeien gewoon omdat ik niet meer bij de pakken neer ga zitten ondanks alle vooroordelen. En ik hoop maar dat ik meer mensen kan inspireren om hetzelfde te doen. Laten we met z’n allen ervoor
gaan om te laten zien wat we allemaal wél kunnen!
Positieve reacties kunnen naar @houtsmaanne of Houtsmaanne@hotmail.nl


Wil je meer lezen over Wajong en werken met Wajongers lees dan ook Bianca's aansluitend Blog: http://www.geenbeperking.nl/blogs/13-06-/Mijn_bijdrage_aan_een_inclusieve_arbeidsmarkt.aspx  

 

maandag 17 juni 2013

Onzekere tijden

Normaal gesproken wil ik altijd mijn blog neerzetten met een positieve krachtige ondertoon. De laatste tijd merk ik echter dat ik geen inspiratie heb. Ik voel me dan ook niet altijd zo positief. De zoektocht naar een geschikte BBL plek valt me zwaar.


In april leek het allemaal zo klaar als een klontje. Ik ga weer terug naar school en ik ga de opleiding voor activiteiten begeleidster niveau 4 doen. Dacht ik. Voor de UWV moet dit dan een bbl opleiding zijn, maar ik wil toch niet 5 dagen in de week naar school dus dat vind ik prima. Een geschikte werkplek vinden is echter een stuk lastiger. Ik dacht ik heb een jobcoach dus dan móet het wel lukken, toch? Nu is het echter al halverwege juni en begint de moed me enigzins in de schoenen te zinken. Zal ik nog wel op tijd een plek vinden?


Ik wil zo graag een kans
Toen ik in 2005 een re-integratie traject in ging was het mijn doel om met werk er weer uit te komen. Nu is het 2013 en zit ik alsnog met lege handen thuis. Ik wil niet negatief over komen maar zo voelt het wel momenteel. Ja ik heb deze leerweg nodig gehad om te worden wie ik nu ben. Maar nu vind ik dat het tijd wordt dat het eens zijn vruchten af gaat werpen en dat ik óók een keer een kans mag krijgen om te laten zien wie ik ben en wat ik kan.
Ik wil zo graag ook mijn steentje bijdragen aan deze maatschappij!


Wat moet ik gaan doen als ik geen stage plek vindt? Moet ik dan werk gaan doen wat ik niet leuk vindt?


Binnenkort wil ik samen met Lotte klene activiteiten gaan organiseren voor mensen met een beperking. Ik wil heel graag dat dit gaat uitgroeien tot iets moois en wie weet een leuke baan. Maar dit is allemaal nog onzeker en zit nog in de kinderschoenen. De uwv neemt hier (denk ik) geen genoegen mee.
Zal ik dan straks toch eindigen in een ‘speciaal voor wa-jongeren georganiseerde werkplek?’ Zal ik ooit mijn talenten kunnen benutten?
Ik wou maar dat ik in de toekomst kon kijken en dat ik wat meer zekerheid en duidelijkheid had!
Deze onzekerheid vreet me op van binnen! (Als het de kilo’s nou zou opvreten zou ik het niet eens erg vinden!)


Gelukkig kan ik veel kwijt met schrijven. Het is mijn stille droom om hier meer mee te mogen doen. Ik grijp iedere kans die ik krijg aan. Ik vind het erg leuk om stukjes te schrijven voor Amersfoort dichtbij.
Ook ben ik heel blij met alle hulp en medeleven die ik krijg van de mensen die ik leer kennen via twitter en facebook. Ik had nooit gedacht dat ik daar zoveel zou uithalen. Dank jullie wel voor jullie vriendschap! Ook moet ik mijn echte vrienden en familie natuurlijk niet vergeten!




Met dank aan
voor deze mooie quote :)

maandag 10 juni 2013

Prokkelen bij Microsoft

Door Anne Houtsma
a.k.a. ‘De vliegende reporter.’
Op donderdag 6 juni mocht ik als vliegende reporter een dagje mee lopen met de Nationale Prokkeldag. Voor wie het fenomeen Prokkelen niet kent, een Prokkel is een prikkelende ontmoeting tussen mensen met én zonder verstandelijke beperking. (www.prokkel.nl )Een aantal mensen met een verstandelijke beperking gingen vandaag een Prokkelstage lopen bij Microsoft en ook bij andere bedrijven werd  volop geprokkeld. Ik zelf deed ook mee aan de Prokkel op mijn eigen manier. bij de Nederlandse vestiging van Microsoft, op Schiphol.

De ontvangst en rondleiding
Van te voren ben ik altijd een beetje zenuwachtig of ik wel op tijd aanwezig ben. Ik kom  niet graag te laat op afspraken. Maar omdat het vandaag de eerste keer was dat ik naar Schiphol toe zou reizen was ik een beetje bang dat ik het niet direct zou vinden. Gelukkig was het erg makkelijk en was ik er zo. Mijn zenuwen gingen al vrij snel weg want ik werd hartelijk ontvangen door de persoon waar ik contact mee had gehad. Het was even wachten op de Prokkelaars, die waren nog niet gearriveerd.

Eenmaal binnen werden de taken na een kopje koffie/thee verdeeld. 2 mensen mochten bij de receptie staan en de mensen die binnen kwamen welkom heten, en één meneer ging mee lopen met de handyman. Ik kreeg ondertussen een rondleiding in het indrukwekkende gebouw van Microsoft door de facilitaire medewerker Simone. Microsoft staat voor het ‘Nieuwe werken.’ Dat houdt in dat je kan werken zoals het voor jou prettig is op die dag. Je kan in een kantoortuin zitten of in een concentratiekamer als je je goed wilt concentreren.
Verder zijn er allerlei voorzieningen zoals lekker fruit, cup-a-soup en frisdrank zodat je goed kunt werken.

Het interview
We gingen met z’n allen aan tafel zitten. Edwin en Ipek hadden al even bij de receptie gestaan. Dat vonden ze spannend maar wel leuk. ‘Dit is voor hen echt een uitstapje,’ vertelt Jetty, de begeleidster waar ze mee hier naar toe zijn gekomen. Bij het activiteitencentrum ‘de Elzen’ leren ze allerlei activiteiten. Edwin doet bijvoorbeeld keramiek en werkt achter de computer. Ook vindt hij het leuk om als ‘de baas’ rond te lopen met een echte aktetas en om allerlei papier dat weg kan te versnipperen. Ipek werkt in de keuken en leert daar de basisvaardigheden zoals bijvoorbeeld dat je handschoenen aan moet tijdens het snijden van groenten en dat je niet mag hoesten of niezen tijdens het werken. Ze vindt het erg leuk om in de keuken te werken. Ze is wat verlegen en kruipt een beetje weg bij haar begeleidster. ‘Jetty mag niet alles vertellen,’ zegt Ipek maar zelf wilt ze het ook niet zeggen. Als later aan Ipek wordt gevraagd of ze nog een keer terug komt zegt ze ‘Nee,’ en lacht er een beetje bij. Het was maar een grapje.

Aan de slag
Ron komt erbij zitten en we vragen wat hij heeft gedaan en of hij het leuk vond. Hij heeft de plantjes water gegeven. ‘Dat was leuk.’ Zegt hij. Edwin en Ipek gaan nog een keer bij de receptie staan. Edwin zorgt ervoor dat iedereen die binnenkomt netjes een handje krijgt. Als er één meneer door wil lopen rent hij er gauw achter aan om hem alsnog een handje te geven. Hij neemt zijn werk erg serieus. Ik vind dat hij het goed doet. De sfeer is meteen open en vriendelijk. Hij is erg ontwapenend.

Dan is het alweer 12:30 en tijd om te lunchen. We gaan met zijn allen genieten van het heerlijke eten in de kantine. Na afloop krijgen we allemaal een tas met goodies mee. (Helaas voor mij geen xbox),  maar er zitten allerlei aardigheidjes in en het is altijd leuk om nog iets extra’s mee te krijgen.
Ik vond het een unieke ervaring en ik heb ook weer veel geleerd. Je leert dingen met andere ogen te bekijken. Ook heb ik kunnen zien en ervaren hoe goed een begeleidster met haar cliënten omgaat en weet ik voor mezelf: dat wil ik ook graag leren. Kortom ik ben blij dat ik een dagje mee mocht lopen.


Reacties mogen naar houtsmaanne@hotmail.nl of via twitter @houtsmaanne

zondag 2 juni 2013

De zenuwen!

Nee dit is geen werkstuk dat gaat over de zenuwen. Dit gaat over zenuwachtig zijn voor het onbekende. Nieuwe mensen ontmoeten en bijeenkomsten. Afgelopen week was een week vol ontmoetingen!


Denk anders debat
Woensdag 29 mei was het Denk Anders Debat van de stichting Hoezo Anders. De onderwerpen waren voor dit debat werk vinden, houden en krijgen. Door middel van tafel gesprekken werden met jongeren die een arbeidsbeperking hebben en organisaties tips uitgewisseld wat je wel en niet moest doen tijdens het vinden van een baan en er was interactie met het publiek.
Ik vond het zelf heel handig om weer nieuwe ideeën en inspiratie op te doen. Ik ben natuurlijk zelf volop bezig met het zoeken van een stageplek.


Wat ik jammer vond was dat ik na afloop van het debat geen ruimte meer in mijn hoofd had om nog lang na te borrelen en met andere mensen kennis te maken. Het was maar 1.5 uur maar dan zit mijn hoofdje toch weer vol met informatie. Wel vond ik het erg leuk dat ik mensen tegen kwam die ik al een tijdje volgde op twitter of kende via facebook. Dit is dan een mooie gelegenheid om elkaar eens in het echt te ontmoeten.


Afgelopen vrijdag ging ik voor Amersfoort dichtbij op bezoek bij buurthuis ‘t’ Klokhuis. Ik zat er al even tegen aan te hikken, ik dacht ik wil en moet nu dit stukje schrijven. Ik wil laten zien dat ik meer kan dan alleen over mezelf bloggen. Dat was voor mij de drive om er uiteindelijk heen te stappen. En hier is het resultaat: http://www.dichtbij.nl/eemland/ondernemersnieuws/artikel/2837754/het-geheim-van-t-klokhuis.aspx ik moet zeggen, ik ben er best trots op.


Zaterdag 1 juni, een Vcfs uitje


Sinds 2006 organiseer ik samen met een paar andere meiden ontmoetingsdagen voor mensen met vcfs. Tot nu toe waren er alleen ouderdagen voor ouders met kleine kinderen die vcfs hebben. Wij besloten dat er ook dagen moesten zijn voor mensen met vcfs.


Elk jaar is het weer spannend, wie komen er allemaal? Ik vind het leuk om nieuwe mensen te leren kennen die ook vcfs hebben. Iedereen heeft het weer op een andere manier. Je zou verwachten dat je op een gegeven moment niet meer zenuwachtig hoeft te zijn. Toch was ik afgelopen week nog behoorlijk zenuwachtig.
Ik zat zelfs sterk te twijfelen of ik wel zou gaan! Terwijl ik toch de meeste mensen nu wel goed ken die er dan komen. Gek hoe dat werkt dan. Het is toch confronterend.


Afijn, uiteindelijk was iktoch blij dat ik gegaan ben. We hebben een rondvaartboot tocht gemaakt door Utrecht en dat was erg gezellig. Ik zat te ratelen als een ratelslang maar niemand vond het erg of irritant (volgens mij dan). Als ik zo zenuwachtig ben ga ik altijd erg veel praten. Na het boot tochtje hebben we heerlijke pizza gegeten en zo een heel gezellig uitje gehad. Nu gaan we weer wat moois bedenken voor de studiedag in November.


Ik vind het fijn om wat voor andere mensen te kunnen betekenen, op deze manier kan ik mijn leven zinvol maken!




Positieve reacties mogen naar houtsmaanne@hotmail.nl of via twitter @houtsmaanne

zaterdag 1 juni 2013

Een Kanskaart

Een kanskaart.
zaterdag 1 juni


Kansen en ontwikkeling
Het jaar 2013 is een jaar vol met nieuwe kansen en ontwikkelingen. Mijn traject bij de wsw is eindelijk op een goede manier afgesloten en omdat mijn wsw indicatie nu weg is kan ik geholpen worden met een nieuw traject. Sinds november 2012 ben ik lekker aan de schrijf, ik heb al een behoorlijk aantal blogs geschreven en een redelijk aantal bezoekers gehad op mijn blogsite. Ik ben erg blij dat mensen mijn verhalen willen lezen. Het inspireert mij om meer te vertellen over waar je tegen aan kunt lopen als je een beperking hebt.
Ik besef dat ik hier eigenlijk wel mee verder wil. Maar helaas vind je niet zo snel een betaalde baan als net beginnende schrijfster.


Gelukkig mag ik wel voor een aantal organisaties bloggen, wat ik ook met veel plezier doe. Zo schrijf ik elke maand een blog voor Hoezo Anders, heb ik een column voor het tijdschrift van LSR en mag ik af en toe een stukje plaatsen bij Amersfoort Dichtbij. Waarschijnlijk mag ik binnenkort ook gaan bloggen voor de stichting NAH (niet aangeboren hersenletsel).
Ik mag zelfs in het engels bloggen voor Friends of Quinn!
Ik vind het fijn dat mensen mijn stukjes leuk vinden om te lezen. Ik hoop uiteindelijk mijn blogs en ervaringen te kunnen bundelen in een boek, dan heb ik het allemaal niet voor niets meegemaakt.


Nieuwe richting
Omdat er geen opleiding is voor creativiteit op mbo niveau heb ik met mijn jobcoach besloten om een opleiding op mbo niveau 4 te gaan doen als activiteiten begeleider. Dit is namelijk een opleiding die me ook aanspreekt nadat ik activiteiten heb georganiseerd voor de Broekriem. (Een platform voor en door werkzoekenden) Nu heb ik afgelopen week een intake gehad op school en is me toch als advies mee gegeven om niveau 3 te gaan doen. Nu moet ik wel eerst een betaalde werkplek vinden, anders kan ik niet met de opleiding starten. Hopelijk vind ik die dus op tijd!


Ik ben wel benieuwd hoe dit zal gaan. Ik hoop niet dat ik weer tegen oude belemmeringen aanloop of dat ik bots met collega’s die me niet begrijpen.
Ik kan namelijk best veel maar op de 1 of andere manier onthoudt mijn geheugen niet altijd alle informatie die het krijgt. Zo vraag ik wel eens een aantal keer dingen hetzelfde en dan raken mensen geïrriteerd. Ik hoop dat als ik hier eerlijk over ben mensen mij dit niet kwalijk zullen nemen. Ik weet nu beter dan vroeger wat ik wel kan en wat niet.


Zorgen en twijfels
Ik hoop dat er straks voldoende werkgelegenheid zal zijn voor activiteiten begeleider. Ik maak me er zorgen over dat dit beroep wordt wegbezuinigd. Ik wil niet weer thuis komen te zitten als ik mijn opleiding heb afgerond omdat ik te weinig ervaring heb.
Als ik straks een intakegesprek heb op school ga ik daar eens goed over informeren. Het heeft natuurlijk geen zin om een opleiding te volgen waar straks geen werk meer voor is, hoe leuk ik het ook vind! Je moet toch ook kansen creëren voor je toekomst die voor mogelijkheden zorgen.




Kortom er zijn nog een aantal zorgen en twijfels voordat ik daadwerkelijk aan deze opleiding begin. Je weet van te voren nooit zeker wat de toekomst gaat brengen, toch is goed voorbereid zijn het halve werk.
Ik hoop maar dat het zich uiteindelijk vanzelf zal wijzen. Dit komt niet voor niks op mijn pad. Steeds als er een engelen kaart voor mij wordt getrokken gaat het over dat mijn werk veranderd in een nieuwe positieve richting. Ik hoop dat dit uitkomt. Voor nu wacht ik het af en ik zie wel wat de toekomst mij nog brengt! 

Wil je meer lezen? Ik heb voor Amersfoort Dichtbij gister een verslag geschreven:
'Het geheim van het Klokhuis.'
http://www.dichtbij.nl/eemland/ondernemersnieuws/artikel/2837754/het-geheim-van-t-klokhuis.aspx

Ook is nog een blog te lezen op Hoezo Anders: Van school af en dan?
http://www.hoezoanders.nl/actueel/project

positieve reacties zijn altijd welkom op dit blog, mijn email houtsmaanne@hotmail.nl of via twitter @houtsmaanne