Eindelijk duidelijkheid!

Maandag 19 augustus

Afgelopen donderdag had ik dan mijn stagegesprek bij mijn toekomstige werkgever. Ik ging er samen met mijn jobcoach heen. Eigenlijk had ik het best zelf kunnen doen, maar ik vond het anderzijds toch ook wel prettig dat ik niet de zenuwen had van het er naar toe reizen en uitzoeken waar het is. (verdwaalangst, zie mijn blogs over de weg kwijt http://eenandereroute.blogspot.nl/2013/04/de-weg-kwijt-deel-2.html)

Het regende toen we aankwamen in Voorthuizen dus liepen we gauw naar binnen. Het gebouw is enorm ik vind het indrukwekkend. In de hal zitten een aantal oudere dames gezellig met elkaar te kletsen. We melden ons bij de receptie en even later komt onze gesprekspartner ons ophalen. We kletsen wat over koetjes en kalfjes en dan begint ze te vertellen wat ik zal gaan doen. Eindelijk duidelijkheid!

Ik ga op maandag en dinsdag 8 uur werken en dan begin ik al om 7 uur smorgens. Ik zal steeds op dezelfde afdeling lopen wat ik wel prettig vind want dan leer je de mensen ook kennen. Op woensdag werk ik een halve dag bij het activiteiten gedeelte van de woonzorg. Ze verteld dat in de toekomst de zorg weer zal gaan veranderen. De minder hulpbehoevende ouderen zullen vooral door mantelzorgers moeten worden verzorgd en pas als je veel hulp nodig hebt kun je in een woonzorgcentrum terecht. Ik vind het maar slecht en verontrustend. In de zorg is juist altijd veel werk geweest. Zal ik dan straks weer naast het net vissen?

Ze legt me uit wat mijn werkzaamheden zullen zijn. De 1e 2 dagen zal ik mee draaien in de zorg want dit gedeelte komt grotendeels in mijn opleiding naar voren. Oh, dat had ik dan niet goed begrepen. Denk ik bij mezelf. Op internet stond er namelijk alleen dat je mensen zou begeleiden met activiteiten. Als ze aankomt bij het gedeelte dat ik mensen zal moeten gaan wassen krijg ik de neiging om heel hard weg te rennen. Wacht even hier heb ik niet voor getekend!!! Ik weet niet of ik dat wel kan of wil! Ik heb altijd grote aversie gehad bij het idee alleen al laat staan dat ik het zal gaan doen...!

Ik laat echter niks merken van mijn onrust. Mijn jobcoach weet dat ik niet op dit werk zit te wachten want daar hebben we het in de auto nog even over gehad. Ze kijkt me dan ook met een schuin oog aan om te zien hoe ik reageer op dit nieuws. Ik ben wel wijzer ik ga toch niet meteen zeggen dat ik dat niet wil? Ik moet aan het idee wennen. Ik zet een knop om en denk: niet zeuren, ik wil weer mee doen dus dan hoort dit er ook bij.

Mijn enige probleem is de maandag, dinsdag en donderdag. Dan zijn mijn vriend en ik beide dagen de hele dag weg. De hond zit dan alleen thuis. Ik vind het een naar idee dat ze dan 9 uur alleen thuis is en niet naar buiten kan. Mijn vriend wil niet de sleutel aan een hondenuitlaatservice afgeven. Ik hoop maar dat we dit nog kunnen oplossen want ik vind het maar niks om de hond de hele dag alleen te laten.

Ik heb nu nog 2 weken vakantie op 2 september ga ik voor het eerst beginnen. Ik moet nog zorgen dat ik goede schoenen kan kopen want ik zal veel moeten lopen. Ik heb er zin in want hopelijk raak ik zo mijn extra kilo’s wat makkelijker kwijt!

Een terugblik

Een uitdaging!

Het is alweer bijna september. Vorig jaar rond deze tijd was ik op zoek naar een nieuwe stage toen ik op het idee kwam om Daniella Krijger te benaderen of zij nog hulp nodig had. Dat bleek een hele goede zet te zijn. We mailden wat heen en weer en van het 1 kwam het ander. Eerst moest er nog nagevraagd worden of ik wel zelfstandig thuis mocht gaan werken en of Hoezo Anders wel aan de criteria van een stage vol deed. Gelukkig kreeg ik groen licht en mocht ik aan de slag!

Ik vond het spannend om zelfstandig te gaan werken. Ik was benieuwd of ik wel mezelf zou kunnen motiveren om thuis te werken. Het was een echte uitdaging voor me. De consulent die ik op dat moment had kwam met allerlei tips om mij te helpen hierin. Uiteindelijk heb ik geen van die tips nodig gehad, ik kon het op mijn eigen manier.

Aan de slag met twitter!

Een van de 1e dingen die ik mocht gaan doen was twitteren. Ik dacht bij mezelf oh jee ik weet helemaal niet hoe dat moet! Ik besloot om een eigen twitter account aan te maken, zo kon ik meteen leren hoe het moest. En wat een verrassing, ik bleek het hartstikke leuk te vinden! Ik twitterde me helemaal suf. In korte tijd bereikte ik de 1000 tweets en al snel had ik bijna 200 volgers. Ik wist niet hoe ik het deed, maar blijkbaar vonden mensen het interessant wat ik te melden had.

Een nieuwe weg

In november had ik een evaluatie gesprek op de SW om te horen hoe het met de stage verliep. Dit gesprek bleek uiteindelijk een keerpunt in de periode op dat moment te worden. Ik werd voor de keuze gesteld of ik ging terug de Sociale werkplaats op, of ik ging weer de Wajong in. Ik had nog een te grote achterstand voor de arbeidsmarkt. Op het moment dat ik dat te horen kreeg zakte de grond onder mijn voeten weg. Ik snapte er niks van, ik had hartstikke veel geleerd het afgelopen jaar hoe kon ik nu nog een achterstand hebben?

Uiteindelijk bleek het voor mij alleen maar goed te zijn dat ik de keuze kreeg om mijn vrijheid terug te krijgen. Ik zat ineens weer boordevol inspiratie en startte zelfs een eigen Blog. Mijn stage bij Hoezo Anders mocht ik gelukkig af maken, wat heel fijn was want ik had er nog genoeg te leren!

Je talenten ontdekken via De Broekriem

Via twitter kwam ik de Broekriem tegen. Hun positiviteit sprak me meteen aan en ik dacht misschien is het wel leuk om me hier ook voor in te zetten. Dan leer ik meteen veel nieuwe mensen kennen en wie weet wat Hoezo Anders daar nog aan heeft. Zodoende meldde ik mij aan. Omdat het in Amersfoort nog niet was opgestart voor de Broekriem moest er in het begin vooral veel worden opgezet. Alles moest worden uitgezocht, de locatie en wat voor activiteiten we gingen organiseren. Ook moest er bekendheid komen voor de Broekriem in Amersfoort. Gelukkig verliepen de aanmeldingen vanaf de 1e activiteit al heel vlot.

Al gauw merkte ik dat de Broekriem meer tijd in beslag nam dan ik had ingeschat. Ik vroeg Daniella of ze het goed vond dat ik Hoezo Anders even op een lager pitje zette. Mijn stage was inmiddels afgerond maar ik deed nog wel vrijwilligers werk. Ik had ontdekt dat ik graag andere mensen met een beperking wil helpen, het wiel hoeft niet opnieuw uit gevonden te worden!

Ontdekking en inzicht met de Talententafel

In maart kwam Maartje Koppen met de talenten tafel naar Amersfoort. Deze activiteit gaf mij het inzicht dat ik eigenlijk niet meer in de administratie wilde blijven werken. Ik vertelde aan 1 van de deelnemers hoe leuk ik het vond om activiteiten te organiseren voor mensen en nieuwe mensen te leren kennen. Ze zei toen: ‘Ik zie dat je ervan geniet, je straalt gewoon!’ Op dat moment viel het kwartje. Ik besloot uit te zoeken wat mijn mogelijkheden waren om iets in deze richting te gaan doen.

Via het uwv kreeg ik een jobcoach aan wie ik mijn enthousiastme en passie over deze nieuwe ontwikkeling vertelde. Samen kwamen we toen op het idee om me weer aan te melden voor een opleiding.

Nu ben ik een jaar verder en sta ik in de startblokken om met deze nieuwe richting mezelf verder te ontwikkelen en hopelijk mijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Samen met Lotte Klene wil ik activiteiten voor mensen met een beperking gaan organiseren. Dit sluit weer prima aan op wat ik ga leren in mijn opleiding.

Kortom, alles lijkt eindelijk in elkaar te passen. Heb ik na lang zoeken nu dan de juiste route gevonden?