Als het goed gaat wil ik dit het liefst van de daken schreeuwen. Maar als het minder goed gaat mag dit ook gezegd worden. Afgelopen week was een rommelige week op mijn werk. Het ging allemaal best goed, maar ik merk achteraf gezien dat ik overvraagd ben. Ik moet dus leren mijn grenzen aan te geven bij collega’s.
Verantwoordelijkheid en onzekerheid
Ik werk iedere dag samen met een andere activiteiten begeleidster. nu werkte ik dinsdag samen met een collega met wie ik nog niet eerder had samen gewerkt. Ze was al een tijdje niet meer geweest en ze zei tegen mij dat ik de groep wel beter zou kennen als zij. Ik dacht toen ja maar ik ben stagiaire dit geeft mij te veel druk. Maar ik zei het niet op het moment zelf had ik geen tijd om er bij stil te staan. Ze vroeg aan mij of ik de activiteit met de groep wilde doen. Ik moest zelf maar een geheugenspel uitkiezen. Nu vind ik dat best moeilijk want wat weten ze wel en wat niet? je kunt deze mensen niet te moeilijke vragen stellen maar als het te makkelijk is is het weer kinderachtig. Ik vond dat dus best moeilijk. Maar ook nu zei ik er niks van. De activiteit zelf ging wel redelijk. Wat ik minder leuk vond was dat ik alleen werd gelaten met de groep. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel is dan heel hoog en mijn onzekerheid slaat toe.
Voor mezelf opkomen
Op woensdag hebben we weer een hele andere groep mensen die op de dagactiviteit komen. Deze groep had wat opstart problemen. Ook nu werd ik weer alleen gelaten bij de groep toen we de activiteit gingen beginnen. Omdat ik vond dat het wel lang duurde voordat ze weer terug kwam ben ik zelf maar begonnen met de activiteit. Ik merk dat ik hier nog een boel in te leren heb. In de activiteit zelf maar ook met aangeven wat ik wel en niet kan. Ik vind het lastig dat ik met zo veel verschillende mensen samen werk want dit moet ik dus iedere keer weer op nieuw aangeven. Aan de andere kant leer ik zo wel goed voor mezelf opkomen.
Chaotisch
Toen ik ‘s Middags thuis kwam merkte ik dat ik me erg chaotisch voelde. Op zo’n moment kan ik er niet veel prikkels meer bij hebben. Toch heb ik ‘s Avonds nog een artikel geschreven voor BNR over de Wajong omdat ik dit erg belangrijk vind. Toen mijn vriend en ik gingen slapen merkte ik dat mijn hoofd vol was. Ik moest de week goed na gaan om te bedenken waarom ik me nog zo chaotisch voelde.
Moe
Donderdags ging ik naar mijn werk terwijl ik al bij het opstaan merkte dat het moeizaam zou gaan. Ik heb aangegeven bij de begeleidster met wie ik samenwerkte dat ik het rustig aan wou doen. Helaas stond de dag net helemaal in het teken van pasen en ging het allemaal anders dan anders. Dit zijn allemaal prikkels voor mij. Om 12:00 merkte ik dat het echt niet meer ging. De tranen zaten hoog en mijn hoofd zat meer dan vol. Ik moest dus wel zeggen dat ik rust nodig had. Na een gesprekje ben ik naar huis gegaan.
Leerpunten
Ik moet dus leren aangeven dat ik niet meteen een activiteit helemaal zelf kan plannen en uitvoeren. Dit moet ik zeggen tegen alle collega’s met wie ik samen werk. De onzekerheid slaat op deze momenten toe: kan ik het allemaal wel? Vraag ik niet veel te veel van mezelf?
Ik ben zo bang dat ik het niet terug kan draaien als ik straks mijn diploma heb en ik het toch niet kan waarmaken. Ik weet echt niet wat de verstandigste keuze is.
Het is wel goed voor mij om te leren voor mezelf op te komen. Zeker weten of ik het kan zal ik het niet tot ik het probeer. Maar die angst overwinnen dat blijft een uitdaging.
