Waar is die leuke baan voor mij?

Het begin

Op 10 november was het dan zover, ik kon eindelijk de Proeve van Bekwaamheid gaan ophalen op school. Ik ben vanaf heden een examenkandidaat. Ik vond het superspannend, het gaat nu eindelijk echt beginnen. Ik heb hier 2 jaar keihard voor gewerkt en nu is het dan zo ver: het eind is in zicht. Afgelopen vrijdag heb ik de Proeve in de praktijk volbracht en dit ging perfect. Ik heb voor 2 opdrachten een Voldoende gehaald en voor 4 opdrachten een goed.

Aan het werk

Langzamerhand begin ik te wennen aan het idee dat ik straks echt klaar ben met deze opleiding. De vraag is echter wat ik hierna moet gaan doen. Ik wil niet in een gat vallen. Geen opleiding meer en mijn stage is dan afgelopen. Ik mag dan gaan solliciteren op een betaalde

baan in de zorg. Het echte werk kan dan gaan beginnen. Geen bescherming meer dat ik een stagiaire ben, dan ben ik echt een volwaardige beroepskracht.

Waar is die leuke baan?

Nu zit ik de laatste tijd wat vaker te kijken naar vacatures in de Zorg om me te oriënteren wat er zoal op de markt is vandaag de dag. Mijn specialisatie is dagbehandeling voor ouderen met dementie vooral de ver gevorderden groep. Helaas zijn er weinig vacatures in deze richting of ze zijn veel te ver weg. Het wordt dus nog best tricky om een baan te vinden die bij mij zal passen. Ik wil absoluut niet meer na een paar maanden ontslagen worden omdat collega’s mij niet begrijpen.

Kwaliteit en kwantiteit

Dit betekend natuurlijk dat ik sws eerlijk moet gaan zijn over mijn ‘beperking’ Dit gaat mij gelukkig al veel makkelijker af dan vroeger. Ik weet beter waar ik op stuk ga lopen, ook weet ik beter mijn kwaliteiten en kan ik het 1 met het ander compenseren. Nu is het alleen de vraag is er een geschikte werkgever voor mij die mij deze kans wil geven om te laten zien wat ik kan..

Een nieuwe missie

Dit wordt voor 2016 mijn nieuwe missie. Een plek vinden in de maatschappij. Nu kan ik via het uwv een traject ingaan dat speciaal van kracht is gegaan d.m.v. de participatiewet. Op deze manier word ik toch nog beschermd tegen misverstanden. Dit is dus mijn eerste stap. Ook zal ik voorlopig nog vrijwilligerswerk blijven doen op mijn stageplek. Het is voor mij heel belangrijk om mijn ritme en structuur in de dag te behouden!

2016 zal een jaar worden met hopelijk nieuwe kansen en veel nieuwe leermomenten. Ik ben er iig klaar voor, maar eerst mijn examens afronden en mijn diploma in ontvangst nemen.

Weg met die twijfels!

Druk, druk, druk

De afgelopen tijd heb ik niet meer geschreven mijn tijd en hoofd zit vol met school en stage. Op 10 november krijg ik de proeve al uitgereikt, dan moet ik gaan laten zien dat ik in de praktijk kan wat er van me verwacht wordt. De afgelopen weken heb ik hard gewerkt op stage om ervoor te zorgen dat ik klaar ben voor de proeve.

Persoonlijke ontwikkeling

En het heeft zijn vruchten afgeworpen. Op mijn eigen tempo blijf ik mezelf ontwikkelen. Voor mijn gevoel ben ik er bijna. Toch liet ik afgelopen vrijdag de moed weer even zakken. Het was het einde van een vermoeiende dag. Ik werkte samen met een invalkracht wat de afgelopen tijd meer regel dan uitzondering is. Ik wilde graag naar huis dus ik had alles ‘even snel’opgeruimd. Mijn praktijkbegeleidster kwam kijken of alles in orde was voordat ik naar huis ging...maar helaas ze vond nog het een en ander dus moest ik langer blijven zodat alles netjes achterbleef.

Ik laat me niet beperken!

Op dat moment zonk de moed me even in de schoenen. Het is zo veel wat je moet kunnen! En ik wou maar dat het makkelijker ging bij mij! Ik loop er nog regelmatig tegenaan dat nieuwe dingen aanleren voor mij niet zo makkelijk is. Maar ik wil zo graag! Ik vecht er keihard voor om dat papiertje te halen en uiteindelijk een betaalde baan. Ik besprak het met mijn praktijkbegeleidster want ik wordt er soms zo moedeloos van. Ik heb veel goede kwaliteiten maar helaas ook een beperking. Toch wil ik me niet laten beperken!

De eeuwige twijfel

Toch vraag ik mezelf regelmatig af; vraag ik niet te veel van mezelf? Wil ik niet te veel? Wat nu als het straks weer verkeerd gaat als ik aan de slag wil. Ik wil echter niet mijn koppie laten hangen door negatieve gedachten. Ik zet mijn schouders eronder en zet mijn beste beentje voort. Hoe lastig het ook is ik weet dat ik het kan. Pas zei een van de mensen nog:  Ik vind jou heel geschikt voor dit werk!’ Een beter compliment kun je niet krijgen als je het mij vraagt!

Het heft in eigen handen!

Veel veranderingen

Het is alweer september 2015 en het afgelopen jaar is er veel gebeurd in mijn leven. Het leven staat sowieso nooit stil. En gelukkig maar anders zou het maar saai zijn! In maart dit jaar ben ik weer op mezelf gaan wonen wat voor mij een grote verandering is nadat ik heb samengewoond 5 jaar. Ook ben ik in een totaal nieuwe plaats gaan wonen. Ik ben hier op mijn eigen tempo mijn weg in aan het vinden. Ook op mijn werk is er een verhuizing geweest. We zijn van locatie veranderd van Leusden naar Amersfoort. Dit heeft allemaal nogal wat te weeg gebracht. Inmiddels heb ik het allemaal een plekje gegeven en ben ik me aan het voorbereiden op het eindexamen die ik in november mag gaan doen.

Compleet

Omdat we deze zomer zijn begonnen op een nieuwe locatie en alles veranderd was moest ik weer ontzettend wennen. Het was een hele hectische periode. Ik ben er echter goed doorheen gekomen. Ik weet nu veel beter waar ik sta. Vroeger snapte ik nooit wat er steeds fout ging en waarom het niet lukte op de werkvloer. Nu weet ik beter waar ik tegenaan loop. Ik heb een langere inwerktijd nodig en net dat extra beetje begrip en begeleiding van mijn collega’s. Als ik die eerste inwerkperiode goed wordt begeleid kan ik mij volledig inzetten. De puzzel is eindelijk compleet.

Een wajonger aan het werk!

Nu had ik de afgelopen tijd nogal wat last van angsten en onzekerheid mbt de toekomst. Hoe zal het gaan als mijn stage beëindigd? Wat zijn mijn mogelijkheden dan op de arbeidsmarkt? Ik wil absoluut niet weer in een gat vallen of dat het weer mis gaat in een nieuwe baan. Ik weet nu veel beter wat ik wel en niet kan en ik kan dit ook goed aangeven. Om mezelf meer rust te geven heb ik een gesprek gehad met het UWV over de periode na mijn stage. Wat zijn mijn mogelijkheden in de participatiewet? Heb ik recht op een gesubsidieerde baan en hoe ziet dit er uit? Allemaal vragen waar ik een antwoord op nodig had.

Opvangnet en vertrouwen!

Afgelopen week heb ik het gesprek gehad en ik weet nu veel beter waar ik aan toe ben. Voor mijn gevoel heb ik een opvangnet voor mijzelf geregeld. Dit geeft mij weer zelfvertrouwen dat ik weet dat ik het aankan wat er ook op mijn pad komt. Als mijn stage beëindigd ga ik een nieuw traject in. Ik ga dan samen met een jobcoach kijken wat mijn arbeidsmogelijkheden zijn en solliciteren. We kunnen dan samen uitleggen wat mijn kwaliteiten en ‘beperkingen’ zijn zodat het niet meer fout kan gaan. Dit geeft mij enorm veel rust en houvast. Ik kan me nu goed voorbereiden op de proeve. Die is al over 8 weken. Ik heb er meer vertrouwen in gekregen dat ik het met een goed resultaat zal afronden. Straks in februari kan ik zeggen: ik heb mijn opleiding Maatschappelijke zorg niveau 3 met goed gevolg afgerond en ik heb enorm veel geleerd! Ik ben klaar voor de arbeidsmarkt!

Zorgen voor de toekomst

Persoonlijke ontwikkeling

Ik werk nu alweer een jaar en 5 maanden op mijn stage plek bij Beweging 3.0 en ik heb ontzettend veel geleerd. Ik heb al meer bereikt dan ik zelf voor mogelijk had gehouden. Ik wist immers niet of ik dit werk wel kon en hoever ik zou komen met de opleiding Maatschappelijke Zorg. Toch heb ik er al twee jaar op zitten. Twee jaar vol groei en persoonlijke ontwikkeling. Zonder deze opleiding was ik niet zover gekomen in mijn ontwikkeling dus ik ben blij dat ik deze weg gekozen heb.

Veranderingen

De afgelopen tijd was het erg hectisch op mijn stage plek. We zijn begin juli verhuisd naar een nieuwe locatie en dat gaat me niet bepaald in de koude kleren zitten. Door de beperking die ik heb, zijn veranderingen lastig voor mij. Het duurt bij mij langer voordat ik alle nieuwe informatie goed verwerkt en opnieuw geordend heb. Het gevolg is dat ik daardoor erg moe ben en dat collega’s zien dat ik minder goed functioneer dan voorheen. Ik baal hier erg van want ik wil zo graag zo volwaardig mogelijk mee draaien als professionele beroepskracht. Toch moet er rekening gehouden worden met mij...

Meer openheid over mezelf

Dit vraagt van mij dat ik opener ben over wat er aan de hand is met mij. Ook al zie je niks aan mij en zul je het bijna niet aan me merken, toch zijn er dingen waar ik tegen aan loop. Ik vind het moeilijk en moet dit accepteren van mezelf. Afgelopen week heb ik een heel fijn gesprek gehad met mijn leidinggevende en praktijkbegeleidster. Zij zien mij worstelen hiermee en willen mij graag helpen. Ze staan 100 % achter mij dat ik mijn diploma haal. Dit voelt heel fijn en motiveerd mij om tot het uiterste te gaan. Toch moet ik op mijn grenzen blijven letten.

Zorgen voor de dag van morgen

Dit gegeven baart mij zorgen voor de toekomst. Zal ik mij kunnen redden in een baan in de zorg of zal ik terug moeten vallen op een gesubsidieerde baan? Ondanks dat ik bewezen heb dat ik heel wat in huis heb zijn er toch dingen waar een werkgever rekening mee moet houden. Bestaan er nog werkgevers die iemand zoals ik een kans willen geven? Dit zijn nog geen dingen waar ik me nu druk over moet maken eerst wil ik mijn diploma halen! Het feit is echter dat ik niet in een gat wil vallen als mijn stage beëindigd. Het heeft me al enorm veel energie gekost om een ritme op te bouwen en dit wil ik graag vasthouden.Het is dus wel iets wat me dwars zit en wat reëel is voor mij straks.

Dankbaar

Tot die tijd leer ik de dingen die ik leren moet op mijn eigen manier en heb ik mijn manier om met mijn beperking om te gaan. Met hulp en begrip van mijn lieve collega’s die rekening houden met mij kom ik een heel eind! Ik ben  dankbaar dat ik deze fijne stage heb gevonden!

Hoe nu verder...

Toen ik in 2013 begon met de opleiding Maatschappelijke zorg wist ik niet of ik niveau 3 wel aan kon en of dit überhaupt de goede richting voor mij was. Ik wist niet hoever ik zou komen en of het wel goed zou gaan op mijn stage. Zouden mijn colleg’s mij wel begrijpen en mij de kans geven om te groeien?

Ik werk nu alweer een jaar en 5 maanden met veel plezier op mijn stage. Ik leer elke dag dat ik werk weer bij, Maar sinds we verhuisd zijn loop ik tegen situaties aan ook door de beperking die ik heb.. Op de vorige locatie kon ik goed functioneren omdat daar veel duidelijkheid en structuur was. Ik wist goed wat ik moest doen, was vertrouwd met de locatie en de mensen, op deze locatie moet (lijkt het wel) alles opnieuw worden uitgevonden.  Dit brengt een boel extra stress en onduidelijkheid mee. Toch proberen we zo goed en kwaad als het gaat met elkaar er voor de mensen te zijn.

Het leek mij eerst verstandig om niks te zeggen over de beperking die ik heb. Ik wil als een volwaardige collega meedraaien en niet ontzien of beschermd worden. Toch merk ik de laatste weken dat er meer duidelijkheid vanaf mijn kant nodig is. Collega’s zien dat ik meer moeite heb met alle veranderingen dan een ander. Ze kunnen me alleen helpen als ik zelf deze duidelijkheid durf te geven anders gaan er irritaties ontstaan. Voorkomen is beter dan genezen zeker in dit geval. Ik ga dus mijn schroom overwinnen en eerlijk zijn over mezelf. Ze hebben inmiddels immers ook de kwaliteiten gezien die ik in huis heb en ik weet zelf beter waar ik tegen aan loop.

Dat is ook het fijne van deze stageplek. Enerzijds is het heel confronterend om te ontdekken wat je beperkingen zijn anderzijds geeft het ook voor mezelf duidelijkheid. Wat kan ik wel en waar heb ik moeite mee? Zou ik dat nog kunnen verbeteren of moet ik accepteren dat ik niet met alles mee kan komen wat er gevraagd wordt. En wat voor gevolgen heeft dit voor mij in de toekomst? Kan ik wel werk vinden en houden in de zorg? Mijn stageplek wil er alles aan doen om mij te helpen mijn diploma te halen en daar ben ik ze verdomd dankbaar voor. De eerste stap is nu eerlijk zijn. Daarna ga ik kijken hoe nu verder. Wordt vervolgd..

Omgaan met veranderingen

Veel veranderingen

Sinds begin juli is de locatie van mijn stage verhuisd naar de Lichtenberg in Amersfoort. Voor mij is het qua reizen heel fijn want ik hoef nu niet meer smiddags onhandig via Utrecht te reizen. Dit scheelt weer een boel energie. Voor mijn collega’s (mijzelf) en de mensen die op ons dagcentrum komen is het echter een grote verandering. De groepen zijn groter en er zijn meer zorgtaken.

Begeleiding

Ik zag er best tegen op om weer te beginnen na mijn vakantie, maar gelukkig ben ik door mijn collega’s heel goed opgevangen. Ik sta op een groep waar ik het afgelopen jaar al steeds heb gestaan waardoor ik de meeste mensen uit de groep goed ken. Op deze manier kan ik op mijn tempo rustig wennen en de nieuwe locatie mij eigen maken. Het is fijn om met mensen te werken die mij goed begeleiden in mijn leerproces. Ze zien dat ik moeite heb met nieuwe situaties en laten mij hier zo goed mogelijk aan wennen..

Zelfverzekerder

Zelf ben ik blij dat ik nog een half jaar extra de tijd heb genomen. Ik merk dat ik steviger in mijn schoenen moet gaan staan om een groep goed te kunnen begeleiden. Om deze reden en om zelf beter in mijn vel te zitten ben ik sinds kort eindelijk begonnen met therapie zodat ik straks als ik mijn diploma heb echt mijn vrouwtje kan staan. Ik wil mij niet meer laten leiden door onzekerheid maar echt staan voor wat ik wil en mijn kwaliteiten gaan inzetten.

Toekomst

Toch maak ik mij best zorgen om mijn kansen straks op de arbeidsmarkt. In de zorg blijven de bezuinigingen ons om de oren slaan. Was er eerst vraag naar niveau 3 nu is er meer vraag naar niveau 4. Mijn wens voor de toekomst is dat ik mezelf mag en kan blijven ontwikkelen op mijn eigen tempo. De vraag is is dit nog wel mogelijk in deze veeleisende maatschappij?

Ik heb de afgelopen twee jaar een enorme positieve ontwikkeling gemaakt. Ik weet beter wat ik wil en kan en ik weet dat er nog veel meer potentie in mij zit wat er graag uit wil.

Verder bouwen

Als ik straks mijn diploma heb wil ik graag nog een jaar werken op het niveau dat ik nu heb. Als ik mij hier voldoende in heb ontwikkeld wil ik graag verder groeien en leren. We zullen zien wat de toekomst brengt. Voor nu ben ik tevreden met wat ik al heb bereikt. Ik heb een fijne stage en een leuk flatje waar ik mij fijn voel. Van hier af kan ik verder bouwen.

Gewoon een beetje meer tijd!

Het is juni 2015. Mijn klasgenoten zijn inmiddels bijna klaar met hun opleiding. Ik heb echter besloten dat ik toch nog een half jaartje langer nodig heb voordat ik echt klaar ben voor de arbeidsmarkt als beroepskracht. En ik ga mijn beste beentje voortzetten!

Ondersteuning

Toen ik begon aan de opleiding Maatschappelijke zorg in 2013 wist ik aanvankelijk niet hoever ik zou komen en of ik het wel zou kunnen. Als ik terug kijk op de afgelopen twee jaar ben ik blij met hoeveel ik heb geleerd en bereikt. Ik heb een hele fijne stage gevonden waar ik me vertrouwd voel met mijn collega’s en het werk.  Ik krijg hier de kans mezelf te zijn en te groeien op mijn tempo. Mijn collega’s moedigen me ook aan en ondersteunen me in mijn leerproces.

Doelstellingen

Voor de komende periode ga ik mij richten op mijn stage. Ik heb vakantie van school dus dat kan ik even loslaten. Geen druk betekend meer ruimte om te groeien. Vorig jaar ben ik enorm gegroeid dit jaar wil ik mezelf verder ontwikkelen als beroepskracht. Ik heb al veel meer zelfvertrouwen gekregen en dit straal ik ook uit. Nu wil ik gaan werken aan het beter scheiden van privé en zakelijk. Ik merk dat ik nog moeite heb met grote emoties in mijn privé leven. Ik wil niet dat dit me straks gaat dwars zitten als ik een beroepskracht ben dus ik ga hier mee aan de slag. Weg met chaotische gedachten op de werkvloer.

Beeldvorming Wajongers

Verder blijf ik me zijdelings inzetten voor de beeldvorming van Wajongers. Zo ga ik om het half jaar met mevrouw Klijnsma om de tafel samen met ouders van Wajongeren en Wajongeren zelf. Zo ben ik gister weer naar Den Haag afgereisd en heb ik het belang van positieve beeldvorming weer op de kaart gezet. Ik heb een voorbeeld uit de praktijk gegeven waardoor ik merkte dat er nog meer aandacht moet komen voor de positieve beeldvorming van Wajongeren. Dit is een debat in Nieuwegein waar ik in november 2014 bij aanwezig ben geweest. De stellingen waren allemaal erg negatief wat mij behoorlijk gekwetst heeft. Ik vind dat er meer maatwerk moet komen en het duidelijker moet zijn wat we allemaal kunnen. Ik hoop dat mijn punt de overheid weer een beetje wakker schudt en dat er hier meer positieve aandacht voor komt.

Ondertussen blijf ik mezelf ontwikkelen op mijn eigen manier. In februari 2016 sluit ik mijn opleiding met mijn diploma, ik ga er voor!

Power voor de toekomst!!

Veel gedoe

Op 22 maart 2015 was het dan eindelijk zover: ik ging verhuizen naar mijn eigen woning in Driebergen. Gelukkig had ik voldoende hulp en ging de verhuizing vrij soepel. Ik ben heel  blij dat ik weer mijn eigen plekje heb. Het was fijn dat ik bij mijn ouders tot rust kon komen toen ik dat nodig had maar nu is het tijd om weer op eigen benen te staan. De afgelopen tijd ging dit niet zonder slag of stoot. Zo had ik problemen met internet/tv, mijn ex en veel gedoe rondom een jongen die ik leuk vind.

Naar Aken

Kortom eigenlijk had ik helemaal geen internet en tv nodig, mijn eigen leven was interessant genoeg. Afgelopen woensdag ging ik voor een onderzoek naar de psychiatrische problemen rondom 22q11 helemaal op reis naar Aken. Ik heb deze reis in mijn eentje ondernomen wat best pittig was. Ik vertrok om 10:30 en kwam pas om 16:00 in het ziekenhuis in Aken aan. Toen moest ik nog onder de Pet scan. Ik vind het heel belangrijk dat er meer duidelijkheid komt over de problematiek van mensen met 22q11 en psychoses/depressies juist omdat wij hier kwetsbaarder voor zijn dan een ander. Daarom heb ik met veel plezier mee gedaan aan dit onderzoek.

Goed resultaat

De dag begon voor mij vrij slecht met een bericht waar ik aardig door van slag was. Ik had de afgelopen week al best veel hectiek en stress gehad en eigenlijk was dit net te veel voor mij. Ik zag het niet meer zitten om nog die hele reis te moeten ondernemen. Ik heb toen contact opgenomen met 1 van de onderzoekers en zij heeft me uiteindelijk heel goed opgevangen. Ondanks dat ik me zwaar verrot voelde heb ik toch de reis ondernomen en de scans doorstaan. Tijdens de scans moet je op de computer allemaal testjes doen waarbij je logisch moet nadenken. Ik vond dit erg leuk om te doen hoewel ik verwacht had dat ik niets hoefde te doen tijdens de scan. Ik was dan ook zeer verrast met het uitzonderlijk hoge resultaat wat er uit kwam. Ook de onderzoekers waren positief verrast want mensen met 22q11 zijn over het algemeen wat minder goed in logisch nadenken.

Zelfbewustzijn

Uiteindelijk waren we om 21:45 pas klaar met het onderzoek. We kwamen om 23:55 aan in een pikdonker Maastricht. Er was een enorme stroomstoring op dat moment. Het hele hotel was pikkedonker. Gelukkig werd ik uiteraard goed opgevangen en heb ik heerlijk geslapen. Toen ik de volgende morgen wakker werd ervoer ik een bijzonder gevoel van trots en tevredenheid. Ik had het hem toch maar mooi geflikt verdorie! Ik, degene die altijd zo twijfelt aan mijn eigen kunnen omdat ik denk: ik weet wel dat het perfect in mijn hoofd zit, maar het 22q11 zit me zo enorm in de weg...toch heb ik die testjes heel goed gedaan en de hele reis tot het einde goed afgerond. Ik ben heel goed opgevangen de onderzoekers zijn geweldig lief. Ik kan het iedereen aanraden om mee te doen. Het heeft mijzelf veel gebracht. Ik ben me nu meer Bewust van mezelf. Dit is wat ik altijd miste. Vanaf hier kan ik nu verder gaan bouwen aan een nog stevigere basis en toekomst.

NIeuwe moed

Binnenkort ga ik vol vertrouwen aan mijn Proeve beginnen. Mijn stage plek gaat op 1 juli dicht dus ik zoek voor mijn nieuwe opleiding in september straks een nieuwe stageplek. Toch weet ik gewoon dat het goed gaat komen met mij. Ik sta nu (nog) zelfverzekerder dan ik al was in het leven. Schouders naar achter, borst vooruit, jongens ik kom eraan!

Het eind is in zicht!

Het is alweer eventjes geleden dat ik een blog heb geschreven. Ik had wat minder inspiratie omdat het op mijn stage en school allemaal soepeltjes verloopt. Mijn examens zijn achter de rug en ik sta voor al mijn examens een ruim voldoende. Alleen voor rekenen had ik een 5, maar daar had ik gelukkig alleen een maakplicht voor.

Ik sta er iedere keer weer van te kijken hoe snel de tijd voorbij vliegt. Afgelopen woensdag werkte ik alweer precies een jaar op de Hank. Het is 2015 en de Proeve voor onze klas is in zicht. Ik heb een no go gekregen voor deze ronde. Ik vond dat ik mezelf wat meer tijd mag geven om meer ervaring en zelfvertrouwen op te doen. De afgelopen weken ben ik echter alweer behoorlijk gegroeid. Omdat ik van school nu geen druk meer heb en ik nu gewend ben aan het schoolgebouw krijg ik minder prikkels te verwerken en kan ik hierdoor meer aan.

Collega’s vragen vaker of ik de groep wil overnemen omdat ze administratie moeten bijwerken. De mensen zijn vertrouwd met me en ik ben vertrouwd met de mensen en het werk. Ik voel me als een vis in het water.

Nu begreep ik pas van twee klasgenoten dat zij er twee maanden langer over doen. Ik dacht hey, dat wil ik veel liever dan nog een half jaar duimen te zitten draaien. Ik heb dus mijn docent hier over aangesproken en gemaild en ik hoop nu maar dat hij de groei in mij ziet en mij in de volgende ronde laat mee draaien voor de Proeve. Dan kan ik ook gewoon in deze klas blijven en ben ik in september al klaar i.p.v december.

2015 is tot zo ver een goed jaar voor mij. Morgen ga ik eindelijk verhuizen naar mijn eigen flatje, het is een droom appartement en heel goed betaalbaar dus ik kan niet in de problemen komen. Dit vind ik uiteraard heel belangrijk. Als ik in september mijn diploma krijg wil ik kijken of ik daarna door kan stromen naar niveau 4. Ik weet dat ik mezelf nog veel verder kan ontwikkelen. De mensen die mij al een tijd volgen hebben de ontwikkelingen op de voet kunnen volgen via mijn blogs. Ja het duurt langer bij mij maar ik weet gewoon dat ik het kan!

De enige echte uitdaging zal zijn als ik straks mijn diploma’s heb om betaald werk te vinden in de zorgsector van de dagopvang. Ik hoor steeds maar negatieve berichten over bezuinigingen en ik wil echt niet weer eindigen als vrijwilliger! Ik wil zo graag mijn eigen geld verdienen! Ik heb er hard voor geknokt om te komen waar ik nu ben. Ik hoop zo dat dit harde werken beloond wordt met een betaalde baan. En dan wel een baan op mijn niveau. De tijd zal het leren. Ik kan helaas niet in de toekomst kijken dus ik moet er maar op vertrouwen dat ik mijn plekje wel zal vinden. Werkgevers in de zorg ik sta te trappelen om mijn handjes uit de mouwen te steken!

Geen goede timing

Hectisch

Het was een bizar hectische week de afgelopen week. Het begon maandag al met een melding via woningnet dat ik op 1 sta voor een één kamer flat in Utrecht. Komende maandag ga ik hem al bezichtigen. Reuze spannend natuurlijk, als ik hem wil en ze accepteren mij als huurder ga ik over niet al te lange tijd verhuizen…! Ik verheug me er op om weer mijn eigen huisje te hebben.

Date

Diezelfde dag had ik 's middags na school een afspraakje met een jongen/man die ik had ontmoet via Twoo. De afgelopen twee weken had ik hem beter leren kennen via Skype en ik voelde me aangetrokken tot hem. We hadden een fijne middag samen en hij vroeg me of ik een relatie met hem wilde aangaan. Hier zei ik volmondig ja op. Ik spring nu eenmaal graag in het diepe.

Te veel

Het einde van de week begon het echter allemaal zijn tol te eisen. Ik was vrijdag doodmoe op mijn stage. Ik vind het heel vervelend als ik niet helder kan functioneren op mijn werk. Gelukkig werkte ik samen met mijn praktijkbegeleider en hadden we een rustige ochtend met de mensen waardoor ik het toch kon volhouden tot 16:00. Ik liep echter op mijn tenen. Nee, dit ging ik op deze manier niet redden. En school en stage, mijn vrienden een vriendje en binnenkort verhuizen. Voor een normaal mens is dit al (te) veel maar voor mij helemaal.

Te vroeg

Nu zijn de omstandigheden er voor ons beiden niet naar om een relatie op te bouwen met elkaar. Ik ben niet de enige die het moeilijk heeft. Soms ontdek je juist door relaties aan te gaan dat het eigenlijk nog te vroeg is. Aan de ene kant wil ik zo graag weer iets nieuws beginnen maar het is niet de juiste tijd nu.

Dit was nog een keer een goede reminder voor mij dat ik eerst de tijd voor mezelf mag nemen die ik nodig heb. Ik ga gewoon verder met school en stage en binnenkort mijn eigen leventje weer opbouwen in mijn nieuwe huisje. Alles heeft de juiste tijd nodig dat is wat ik hiervan geleerd heb.

Zelfvertrouwen opbouwen, deel 2

Afgelopen september schreef ik ook al een blog met dit thema. Nu wilde ik dit opnieuw schrijven maar dan met vernieuwde inzichten. Ik weet nu namelijk wat ik mis om het werk als activiteiten begeleidster goed te kunnen doen: Zelfvertrouwen. Een vrij belangrijk aspect om te hebben als je leiding moet geven aan een groep mensen.

Bewondering

Ik kijk altijd vol bewondering en respect naar hoe mijn collega’s op bijna magische wijze de sfeer ‘naar hun hand’ kunnen zetten. Ik heb een heleboel belangrijke eigenschappen die je nodig hebt om dit werk goed te kunnen doen: ik ben communicatief, sociaal, kan goed observeren en invoelen en ik heb de nodige humor. Ik heb het bijna allemaal, maar een groep alleen leiden vind ik nog erg spannend. Dat komt omdat ik de ervaring mis maar ook het nodige zelfvertrouwen wat je moet hebben. Afgelopen week kwam dit inzicht als een mokerslag bij me binnen. Ik had het al wel besproken met mijn teamleider en op school, maar nu voelde ik het ook echt in mijn hart. Dat is toch een ‘klein’ verschil.

High tea!

Sinds ik de opleiding Maatschappelijke Zorg doe heb ik al veel geleerd. Ik ben weerbaarder geworden en ik kan veel meer aan. Ik kan nu 1 dag naar school gaan en 3 dagen werken. Ik reis me 4 dagen in de week suf van Nieuwegein naar Amersfoort en ik onderhoud  mijn sociale leven met vrienden. Kortom het gaat gewoon lekker. Afgelopen zaterdag heb ik zelfs een high tea georganiseerd voor een aantal goede vrienden van mij. In totaal kwamen er 8 mensen op mijn verjaardagsfeest. Ik weet nu hoe ik dit moet organiseren dankzij mijn opleiding. Dit zou ik 2 jaar geleden nog niet overzien hebben.

Positieve ervaringen!

Vandaag werd mij gevraagd of ik alleen op de groep durfde te staan. Normaal sta ik altijd met een vaste begeleider op de groep. Nu was mijn collega echter gevraagd in te vallen op een andere locatie. Ik aarzelde even of ik het wel durfde. Toch besloot ik het aan te gaan, dit was een mooie uitdaging! De mensen kwamen opgewekt binnen en waren blij om mij te zien dus dat was heel positief. De sfeer is dan meteen gezet. Mijn teamleider vroeg om 11:30 of ik iets in hun koffie had gedaan omdat de mensen zo rustig waren...Nou als dat geen goed compliment is! Mijn zelfvertrouwen stijgt door deze positieve ervaringen.

Begrip op je werk

Na het werk had ik ook een fijn gesprek met mijn praktijkbegeleidster. Ze vroeg of ik ging doorstuderen of solliciteren en was oprecht geïnteresseerd in de beperking die ik heb. Ik heb haar er wat meer over verteld en ik ga haar een link sturen naar de filmpjes over VCFs die ik al heb gemaakt. Ik voel me vertrouwd en veilig en mijn praktijkbegeleidster ziet de ware Anne. Zij ziet mij zoals ik ben en de kwaliteiten die ik heb. Ik hoop in de toekomst net zo’n fijne werkgever te vinden als ik mijn diploma heb. Voor nu mag ik nog verder groeien en leren. Ik kom er wel, gewoon op mijn manier!.

Ik laat je los ik laat je gaan

Loslaten

De laatste week komen er steeds teksten en plaatjes voorbij over het thema loslaten, laat ik hier nu net mee bezig zijn. Soms moet je oude dingen laten gaan om iets nieuws toe te kunnen laten. De week begon al goed met het eigenwijsje van Lo van Beers. Iedere maandag heeft zij Eigenwijsjes dag. Ik trek altijd een kaartje op haar website. Dit keer was mijn kaartje: ‘Je kan het.’ Diezelfde avond kreeg ik een plaatje via facebook met de tekst: One of the hardest lessons in life is letting go. Whether it’s Guilt, Anger, Love, Loss or Betrayal. Change is never easy. We fight to hold on and we fight to let go.

Genoeg is genoeg

Tsja meestal ben ik van mezelf een vrij nuchter persoon maar bijgelovig ben ik dan weer wel en dit soort teksten spreken me altijd aan. Zeker nu het vaker voorbij komt deze week. Ik schreef al eerder dat ik een warm contact heb met mijn ex. Ik ben heel blij dat we als vrienden uit elkaar zijn gegaan. Het probleem is echter dat we daardoor nog te close zijn en zolang ik nog zo veel gevoelens heb voor mijn ex is er ook geen ruimte voor iets nieuws. Ik merk ook dat ik het heel moeilijk vind om vriendschap en liefde van elkaar te scheiden. Opnieuw een relatie is echter niet verstandig. We hebben het de afgelopen 5 jaar lang genoeg geprobeerd en we lopen steeds tegen dezelfde dingen aan. Op een gegeven moment moet je dan zeggen: genoeg, is genoeg.

Op date

Nu wilde ik dit jaar op mannenjacht gaan met mijn beste vriendin maar ik moet ook daar even op terug komen. Gisteravond had ik een date met een jongen die ik had leren kennen via Twoo. Een hele aardige jongen, maar het voelde voor mij heel raar. Gevoelens gaan in elkaar over lopen als je het één nog niet goed verwerkt hebt. Nu was er met deze jongen verder geen klik, hij is heel aardig maar niet mijn type. Toch is het heel goed geweest om op date te gaan want ik merk nu dat ik echt meer tijd nodig heb en mag nemen voor mezelf. Ik moet geen dingen willen overhaasten.

Een nieuw begin

En wie weet ga ik heel binnenkort wel verhuizen en weer op mezelf wonen. Dan kan ik hopelijk echt goed opnieuw beginnen. Het afgelopen half jaar heb ik een goede time out gehad bij mijn ouders. Het was fijn om goed verzorgd  en vertroeteld te worden.  Nu is het echter tijd dat ik weer op eigen benen ga staan. Ik ben klaar voor een nieuwe stap in mijn leven, het loslaten kan gaan beginnen.

Een nieuw begin, een nieuw...?

Kerstvakantie

Het 1e weekend van januari zit er alweer bijna op, de kerstvakantie is voorbij gevlogen. Ik heb het best druk gehad de afgelopen 2 weken. Ik heb 4 dagen gewerkt, ben op Texel geweest en ik heb met vriendinnen afgesproken; kortom ik heb me niet verveeld.

Altijd met het begin van het nieuwe jaar heb ik zo’n gevoel alsof alles opnieuw voor je open ligt. Alsof er van alles kan gebeuren. Als ik bijvoorbeeld kijk naar vorig jaar dan is mijn situatie compleet veranderd. Mijn relatie van 5 jaar is uit en ik woon weer bij mijn ouders. Ook heb ik een andere stage plek gekregen waar ik mijn draai heb gevonden. Al met al kijk ik best positief terug op 2014. Ondanks alle minder leuke dingen is het ook wel goed geweest al die veranderingen.

Een plek onder de zon...

Ik woon inmiddels alweer een half jaar bij mijn ouders. Hoewel dit boven verwachting goed gaat merk ik toch dat ik er weer naar uit kijk om mijn eigen plekje te hebben. Geen rekening houden met een ander, lekker je eigen ding doen. Ik ben er wel weer aan toe na 5 jaar samen wonen. Op woningnet ben ik aan het reageren op woningen waarvan ik de huur enigzins kan betalen met mijn wajong inkomen, want ja als je een wajong hebt schuift dat gewoon niet zo veel. Nu gaat mijn geld vooral op aan reiskosten want ik reis 4 dagen in de week heen en weer naar Amersfoort/Leusden. Ik probeer er ook bij te sparen en dat lukt aardig. Dat moet ook want ik moet een hele nieuwe inboedel gaan verzamelen. Het meeste heb ik namelijk laten staan in Amersfoort...

Vriendschap is belangrijk

Ach ja, komt tijd komt raad zeggen ze dan. Alles komt vast wel op zijn pootjes terecht. Ik wil me er ook niet te veel zorgen over te maken. Tot die tijd verdeel ik zo goed en kwaad als het gaat mijn aandacht tussen school, stage, leerproces en mijn sociale leven. Ik ben dankbaar voor alle goede vrienden om mij heen die mij steunen. Zo heb ik nog steeds een heel warm contact met mijn ex wat ik erg fijn vind. Goede vrienden om je heen zijn heel belangrijk zeker als je leven niet 1 van de makkelijkste is. Alle mensen die dicht bij me staan zijn bijzonder. Zo ga ik dit jaar met 1 van mijn beste vriendinnen op mannen jacht, zoals 1 van de spreuken van Loesje zegt: Goede voornemens? Nee, wel veel stoute wat ik heel toepasselijk vind. Zo willen we ook een keer gaan speed daten, dat lijkt mij wel lachen om eens mee te maken. *Ach, letterlijk op mannenjacht natuurlijk niet dat moet je maar met een korreltje zout nemen ;)

Daar gaan we dan

2015, we zullen zien wat dit jaar mij gaat brengen. Ik hoop natuurlijk op mijn diploma in oktober. Ik heb en ben hier keihard voor aan het knokken. Ik zit nog volop in mijn ontwikkeling! Ik geniet gewoon van alles wat er op mijn pad komt en laat het op me af komen.

Zoals de mensen op de dag verzorging zeggen: je bent maar één keer jong, en moet er nu van genieten. Dat neem ik in ieder geval mee als een wijze raad.